Lavinia Meijer en Reyer Zwart ontroeren in prachtig concert

Sfeervolle aftrap concertseizoen in De Rank

Een nagenoeg uitverkochte zaal, sfeervolle verlichting en een podium vol instrumenten waren zaterdagavond 27 september het decor voor de seizoensopening van Concertpodium Soest. In De Rank verzorgden harpiste Lavinia Meijer en multi-instrumentalist Reyer Zwart een sfeervol concert dat van begin tot eind het publiek in vervoering bracht.

Programmeur Taco Snippen opende de avond. In zijn welkomstwoord beloofde hij de aanwezigen opnieuw een fantastisch seizoen met een afwisselend programma. De flyers die bij binnenkomst werden uitgedeeld, onderstreepten dat meteen: Concertpodium Soest heeft de komende maanden een spraakmakend en prachtig aanbod in petto.

Lavinia en Reyer openden het concert met Sonny Brogan’s, een Iers volkslied dat Lavinia liefdevol opdroeg aan haar broer, die vroeger doedelzak speelde. Daarna volgden Phantom Waltz en Struggle for Pleasure, waarin de harpklanken van Lavinia en de piano van Reyer prachtig versmolten. Het was meteen duidelijk: dit zou een avond worden waarin emotie en vakmanschap hand in hand gingen.

Wat deze avond extra bijzonder maakte, was dat Lavinia het publiek tussen de stukken door steeds op speelse wijze meenam in de verhalen achter de muziek. Daarmee maakte ze de luisteraars deelgenoot, niet alleen van de prachtige klanken, maar ook van de betekenis, de achtergrond en de inspiratie van de muzikale meesterwerken.

Solo en verbeelding

Lavinia deed vervolgens twee solowerken. Are You Still Somewhere en Atmospheric Rivers waren hoogtepunten. Voorafgaand vertelde ze over het natuurverschijnsel van “atmosferische rivieren” – waterstromen die zich in de lucht vormen. In haar spel kwamen de beelden tot leven: van druppeltjes regen tot bulderende stortbuien en weer terug naar verstilde stromingen.

Na een korte voordracht van Reyer volgde een indrukwekkende uitvoering van Wichita Vortex Sutra, waarbij harp, elektrische gitaar en gesproken tekst een bijna meditatieve sfeer opriepen.

Krachtige samenwerking

Na de pauze keerde Reyer terug met basgitaar en zang. In Koyaanisqatsi Opening Piece botsten en versmolten de diepe basklanken met de heldere harp, een contrast dat de zaal zichtbaar raakte. Vervolgens zorgden The Only Thing en Death with Dignity van Sufjan Stevens voor emotionele hoogtepunten. Met de warme stem van Reyer en de subtiele begeleiding van Lavinia werd de muziek intiem en meeslepend.

Ook Mad Rush van Philip Glass en de Radiohead-klassieker Karma Police lieten zien hoe veelzijdig dit duo is. De snerpende gitaar zorgde in dit nummer voor een indrukwekkende mengeling van klassiek, pop en rock. Het was bovendien mooi om te zien dat er opvallend veel jongeren aanwezig waren, die zichtbaar genoten van deze bijzondere combinatie van genres.

Staande ovatie en toegift

Het concert eindigde officieel met Karma Police, maar de staande ovatie vroeg om meer. Als toegift klonk Mom & Dad, een ontroerend gedicht van Iggy Pop dat Lavinia en Reyer muzikaal tot leven brachten. Dit gedicht liet menigeen niet onberoerd: voor bezoekers die hun ouders niet meer hebben, bracht het ongetwijfeld weemoed, herinneringen, een lach én een traan. Dat is wat muziek doet met mensen – raken, ontroeren en verbinden – en dat is precies wat Lavinia en Reyer deze avond wisten te verzorgen.

Met dit concert is het seizoen 25/26 van Concertpodium Soest op indrukwekkende wijze geopend. Een seizoen dat, als het aan deze avond ligt, bol zal staan van de muzikale hoogtepunten.